
Kosmetolog (gr. kosmetikós - sprawny w zdobieniu + lógos - nauka) w dzisiejszym pojęciu to ktoś, kto jest specjalistą dermatologiem zajmującym się poprawianiem lub przywracaniem urody ciała. Najważniejszym elementem tej definicji jest bliski związek kosmetologa z medycyną, ponieważ bez niej nie można myśleć o poważnych studiach kosmetologicznych.
Predyspozycje
(...)już wiadomo, jakie cechy kosmetolog powinien mieć: głównie zdolności manualne i poczucie piękna oraz dar empatii i przekonywania. Powinien być komunikatywny i umieć słuchać. Ważne są także zamiłowania artystyczne, upodobania estetyczne, ponieważ niektóre ze specjalizacji, np. wizaż, szczególnie tego wymagają.
Dawniej i dziś
Odpowiedzi na pytanie, dlaczego kosmetologia stała się popularnym kierunkiem i zawodem, dawać nie trzeba. Polki i coraz częściej również Polacy chcą dobrze wyglądać, chcą się podobać innym i sobie samym.
Ale polskiej kosmetologii sporo brakuje do odpowiedniego poziomu. Wiele jest niefachowych gabinetów, w których pracują osoby z przygotowaniem zaledwie kursowym. A przecież kosmetologia to dziedzina prawie lekarska i wymagająca odpowiedzialności.
Status społeczny
Status społeczny kosmetologów ustala się dopiero w dzisiejszych czasach, ponieważ na rynku nie ma jeszcze właściwie wykształconych kosmetologów. Porównując z krajami zachodnimi można powiedzieć, że kosmetolog należy do grupy zawodów prestiżowych i dobrze wynagradzanych. Ze względu na to, że zapotrzebowanie na usługi kosmetologów będzie rosło, można oczekiwać, że prestiż zawodu w Posce będzie wysoki.
Jak zostać kosmetologiem?
(...) Kariera kosmetologii jako dziedziny akademickiej jest w Polsce krótka. Pierwsze studia tego typu uruchomiono w Akademii Medycznej w Łodzi w 1997 r. (...) Kandydaci muszą spełniać kilka podstawowych kryteriów, w tym możliwość wykonywania masażu kosmetycznego. Nie przyjmuje się też osób z defektami postawy, ponieważ nie mogą one spędzać dłuższego czasu przy fotelu. Ważna jest również spostrzegawczość, dlatego nie powinny wybierać tego zawodu osoby z poważnymi wadami wzroku. (...)
W programie I roku figurują przedmioty podstawowe: anatomia, fizjologia czy patofizjologia. Studenci poznają też histologię, biochemię i chemię surowców kosmetycznych. Prócz tego do zestawu obowiązkowego należy kosmetologia, sensoryka, higiena i obowiązkowe przedmioty wykształcenia ogólnego (np. język obcy).
Kluczowym przedmiotem na całych studiach (...) jest kosmetologia, która wiąże ze sobą wszystkie inne nauczane przedmioty i jest głównym przedmiotem zawodowym. Każdy student uczestniczy w wykładach i ćwiczeniach praktycznych z kosmetologii (...)
Na II roku przybywają przedmioty bardziej złożone - konkretne dziedziny wiedzy medycznej (...)
Ostatni rok to także praca dyplomowa, która jest podzielona na część teoretyczną i praktyczną, czyli wykonanie zabiegu lub też przygotowanie receptury kosmetyku.
Wszystkich, którzy chcą tę dziedzinę wiedzy studiować, obowiązuje etyka zawodowa, którą wpaja się od pierwszego roku. Najpierw na zajęciach z kosmetologii, potem na wykładach z etyki. Studenci mają bardzo szeroką wiedzę, potrafią szybko odróżnić defekt skóry od choroby. Wiedzą też doskonale, że przypadki chorobowe natychmiast kieruje się do lekarzy specjalistów, a sami pracują jedynie w obrębie naskórka. Głębiej ingerują tylko wtedy, gdy mają pewność (po konsultacji z lekarzem), że zabieg ten nie spowoduje nieobliczalnych skutków.
Zasada druga to uczciwe traktowanie preparatów i zabiegów. Kosmetolog nie stosuje ich ze względu na obowiązującą modę ani aktualną reklamę (tym bardziej cenę), ale kieruje się skutecznością zabiegu i dobrem pacjenta.
http://praca.gazeta.pl/gazetapraca/1,69772,2973517.html?as=1
Tekst pochodzi z książki Pawła Hebdy i Jerzego Madejskiego "Zawód z pasją".
O konieczności medycznej kontroli właściwego odżywienia pisali już uczeni starożytności np.. - uważany za twórcę medycyny – Hipokrates. Do dziś znane jest jego powiedzenie: "Niech pożywienie będzie Twoim lekarstwem i niech lekarstwo będzie Twoim pokarmem!"Dietetyka to nauka, która bada jak to, co spożywamy wpływa na nasze zdrowie i wydajność organizmu.
Dietetyka analizuje pewne składniki pożywienia, które mogą powodować rozmaite choroby, a także wpływają na pogorszenie stanu zdrowia. Na przykład spożywanie zbyt dużej ilości pokarmów (lub nieprawidłowe proporcje składników pokarmowych w diecie) może prowadzić do wielu chorób. Np.: otyłości, cukrzycy i chorób serca.
Dietetyka analizuje również suplementy diety, które są skuteczne w zapobieganiu rozmaitym chorobom. Na przykład spożywanie produktów bogatych w błonnik może obniżyć ryzyko powstania nowotworów jelita grubego, a przyjmowanie witaminy C poprawia stan zębów i dziąseł oraz ochrania system immunologiczny. Dla naszego zdrowia niebezpieczne może okazać się zarówno niedobór, nadmiar, a także nierównowaga pewnych składników w diecie. Może to prowadzić do takich chorób jak: szkorbut, otyłość, osteoporoza, a także dolegliwości natury psychologicznej. Warto dodać, że nadmiar niektórych toksycznych składników w organizmie (rtęć, ołów, PCB, dioksyny) prowadzi do śmierci. Dietetyka próbuje również analizować jak i dlaczego niektóre trendy w dietetyce wpływają na stan zdrowia.
Dietetyka sportowa
Specjaliści od dietetyki sportowej badają, w jaki sposób pożywienie i suplementy diety wpływają nie tylko na wydajność organizmu podczas treningów i zawodów, ale także na zdolność regeneracji po wysiłku. Jednym z ważniejszych celów dietetyki sportowej jest ustalenie takiej diety, która pomoże w utrzymaniu właściwego poziomu glikogenu. Właściwa dieta powinna być także pomocna w wyrównywaniu poziomu energetycznego i właściwego napięcia mięśniowego.
Dietetycy sportowi pomagają sportowcom w opracowaniu harmonogramu żywieniowego na cały sezon sportowy. Każdy harmonogram powinien zawierać plan posiłków na czas treningów, zawodów, oraz w trakcie przerw wakacyjnych. Warto wiedzieć, że sportowcy niektórych dyscyplin wytrzymałościowych (np. triathlon) powinni spożywać posiłki także w trakcie zawodów. Specjaliści dietetyki sportowej ściśle współpracują ze specjalistami medycyny sportowej.
źródło: http://www.wikipedia.pl
Dietetyk (fr. diététique, łac. diaetetica, gr. d~aita) to specjalista interdyscyplinarny, skupiający się na badaniu produktów żywnościowych, planowaniu, nadzorowaniu i stosowaniu na podstawach naukowych żywienia indywidualnego i zbiorowego dla wszystkich grup ludności.
Dietetyk zajmuje się prawidłowym i racjonalnym odżywianiem, zwłaszcza w czasie choroby i w specjalnych stanach organizmu ludzkiego. Jego wiedza obejmuje zarówno pochodzenie żywności, jak i proces przygotowania potraw, a także problematykę jej dostosowania do potrzeb organizmu w zależności od jego stanu i wieku.
Dietetyk - osoba, która opracowuje oraz przygotowuje różnego typu diety dla ludzi zdrowych i chorych; prowadzi działalność oświatową w zakresie prawidłowego żywienia.
Predyspozycje
Jako osoba pracująca z pacjentami, dietetyk musi być otwarty na ich potrzeby, cierpliwy i wyrozumiały. Powinien mieć umiejętność empatii, a także pasję studiowania nowości i uzupełniania wiedzy, znajomość języków obcych. Dietetyk musi również umieć współpracować z lekarzem, psychologiem czy rehabilitantem. Jego zadaniem jest wspomóc proces leczenia odpowiednim doborem diety lub poprawić samopoczucie pacjenta poprzez odżywianie, dlatego musi doskonale znać nie tylko anatomię i fizjologię człowieka, ale też skutki działania produktów żywnościowych.
Perspektywy
Zawód dietetyka nabiera znaczenia. Dietetycy przygotowują wspomagające leczenie programy żywieniowe w szpitalach i ośrodkach zdrowia dla osób cierpiących na choroby układu pokarmowego, nerek, układu krążenia, chorych na cukrzycę. Ponadto, trwa moda na zdrowe żywienie i Polacy coraz chętniej korzystają z porad specjalistów, którzy ustawiają im odpowiednią dietę. Z konsultantami żywieniowymi współpracują też osoby aktywne fizycznie i kluby sportowe. Dietetyk, poprzez planowanie diety i koordynowanie programów żywieniowych, pomaga w promocji zdrowia i zapewnia odpowiednie żywienie w czasie leczenia. Może nadzorować działania jednostek dostarczających żywność lub prowadzić badania naukowe.
Spektrum zainteresowań zawodowych obejmuje również:
Analizę potrzeb żywieniowych klienta, ograniczenia w przyjmowaniu pokarmów i aktualny stan zdrowia;
Wprowadzanie planu diety;
Udzielanie konsultacji i porad w zakresie żywienia i usług gastronomicznych;
Monitorowanie diet klienta;
Konsultowanie ze specjalistami ochrony zdrowia potrzeby żywieniowe i diety pacjentów;
Przekazywanie wiedzy na temat zasad zdrowego odżywiania;
Uczestniczenie w kształceniu i szkoleniu studentów, specjalistów medycyny i innych specjalistów;
Uczestnictwo w programach zapobiegającym pojawieniu się chorób;
Przeprowadzanie badań naukowych związanych z żywieniem.
Praca
Ponieważ dietetyk nie jest technologiem żywności ani lekarzem, a łączy oba zawody w jednej profesji, może pracować w różnych miejscach: zarówno w ośrodkach zdrowia czy szpitalnictwie, jak i w klasycznej gastronomii a także w medycynie sportowej.
Dietetyk dzięki odpowiednim produktom i technologiom sporządzania potraw wspomaga zarówno hospitalizowanych chorych w powrocie do zdrowia, jak i stwarza im szansę zachowania dobrego stanu zdrowia, Zapobieganie chorobom powstającym na tle wadliwego żywienia to z kolei zadanie dla dietetyka w otwartej służbie zdrowia. Natomiast w gastronomii dietetyk dba o zdrowie i bezpieczeństwo klientów.
W dzisiejszych czasach osiągania dobrych wyników w sporcie jest nie do pomyślenia bez przestrzeganiu odpowiedniej diety, często skomponowanej indywidualnie dla każdego sportowca, dlatego rozszerza się pole zawodowe dla absolwentów dietetyki związane z medycyną sportową.
Obszary przyszłej działalności zawodowej obejmują pracę w publicznych i niepublicznych placówkach ochrony zdrowia, domach opieki społecznej i zakładach żywienia zbiorowego, szkolnictwie.
Głównymi miejscami zatrudnienia absolwentów mogą być:
publiczne i niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej,
poradnie żywieniowe, chorób metabolicznych, chorób przewodu pokarmowego,
zakłady żywienia zbiorowego,
zakłady dostarczające pożywienie do szpitali i innych placówek zbiorowego żywienia (catering),
organizacje konsumenckie,
placówki sportowe,
szkolnictwo,
instytuty naukowo-badawcze,
inspekcje zajmujące się kontrolą żywności i żywienia,
organizacje zajmujące się doradztwem w zakresie żywienia ludzi oraz upowszechnianiem wiedzy o żywieniu człowieka.
źródło: http://gazetapraca.pl/gazetapraca/1,74896,2973412.html z książki Pawła Hebdy i Jerzego Madejskiego "Zawód z pasją".
Zarobki dietetyka
W publicznych zakładach wynagrodzenie wynosi średnio ok. 2 tys. zł. Znacznie lepiej przedstawia się sytuacja w przypadku zatrudnienia w prywatnych gabinetach – tam można liczyć na pensję w granicach 6-8 tys. zł, w zależności od liczby pacjentów.
źródło: http://www.wynagrodzenia.pl/
Jak zostać dietetykiem?
Najlepiej wybrać kierunek ‘Dietetyka’. Nauka trwa 3 lata na studiach licencjackich i 2 lata na studiach uzupełniających magisterskich, podczas których studenci uczą się przedmiotów związanych z anatomią i fizjologią człowieka, biochemią ogólną i biochemią żywności, genetyką, parazytologią, toksykologią i bezpieczeństwem żywności, immunologią, prawem i ekonomiką w ochronie zdrowia, zasadami żywienia różnych grup społecznych, leczeniem dietetycznym czy towaroznawstwem.
Po zakończeniu studiów 3 letnich uzyskuje się tytuł licencjata, po kolejnych 2 latach studiów uzupełniających magisterskich, tytuł magistra.
Wymagania
Dietetykiem w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29 marca 1999 roku w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej może zostać osoba, która posiada wykształcenie średnie medyczne w zawodzie dietetyka.
Za dietetyka uznajemy osobę, która:
ukończyła studia wyższe na kierunku dietetyka zgodnie ze standardami kształcenia określonymi w odrębnych przepisach i uzyskała tytuł licencjata lub magistra na tym kierunku,
rozpoczęła przed dniem 1 października 2007 r. studia wyższe w specjalności dietetyka, obejmujące co najmniej 1784 godziny kształcenia w zakresie dietetyki i uzyskała tytuł licencjata lub magistra na tym kierunku, lub
rozpoczęła przed dniem 1 października 2007 r. studia wyższe na kierunku technologia żywności i żywienie człowieka o specjalności żywienie człowieka i uzyskała tytuł licencjata lub magistra lub magistra inżyniera na tym kierunku,
ukończyła szkołę policealną publiczną lub niepubliczną z uprawnieniami szkoły publicznej i uzyskała dyplom dietetyka,
rozpoczęła przed 1993 r. szkołę policealną i uzyskała dyplom technika technologii żywienia w specjalności dietetyka.
Po 5 latach pracy na stanowisku dietetyka można zostać starszym dietetykiem.
Dietetyk uprawniony jest do realizacji zadań określonych poniżej:
określanie roli składników pokarmowych w organizmie człowieka;
określanie wpływu składników nieodżywczych żywności i używek na organizm;
stosowanie norm zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze;
określanie zasad doboru produktów spożywczych do planowania jadłospisów dla poszczególnych grup ludności;
planowanie i ocenianie jadłospisów indywidualnych i dla różnych grup ludności;
stosowanie prawidłowego żywienia niemowląt, w tym noworodków i wcześniaków, z uwzględnieniem karmienia piersią;
różnicowanie diet i stosowanie ich w żywieniu chorych;
uczestniczenie w realizacji leczenia żywieniowego;
sporządzanie potraw z produktów spożywczych, z wykorzystaniem różnych technik kulinarnych;
organizowanie produkcji potraw dla dzieci i młodzieży, dorosłych oraz w kuchni niemowlęcej;
organizowanie ekspedycji potraw z kuchni;
organizowanie wydawania potraw w oddziałach szpitalnych;
stosowanie zasad systemu analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontrolnych w produkcji posiłków, ze szczególnym uwzględnieniem zapobiegania chorobom infekcyjnym i inwazyjnym;
prowadzenie dokumentacji żywieniowej;
przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska;
organizowanie stanowisk pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii;
prowadzenie edukacji zdrowotnej z zakresu żywienia w zakładach lecznictwa podstawowego i specjalistycznego oraz wśród społeczeństwa;
korzystanie z wiedzy z zakresu psychologii i pedagogiki w propagowaniu zasad zdrowego żywienia i komunikowaniu się z pacjentami;
wybieranie wiarygodnych źródeł informacji w celu doskonalenia umiejętności zawodowych;
udzielanie pierwszej pomocy;
postępowanie zgodnie z zasadami etyki;
stosowanie przepisów prawa dotyczących wykonywanych zadań zawodowych;
stosowanie przepisów prawa dotyczących działalności gospodarczej.
źródło: http://www.zawodyregulowane.pl
Prawo – Dietetyk
Informację na temat regulacji prawnych dotyczących zawodu Dietetyk można znaleźć:
http://www.zawodyregulowane.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=255&Itemid=425
Uznawanie kwalifikacji – Dietetyk
Podstawy uznawania kwalifikacji: uznawanie kwalifikacji nabytych w krajach członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) dokonuje się w oparciu o ustawę z dnia 18 marca 2008 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej
Informacje na temat kwalifikacji dotyczących zawodu Dietetyk można znaleźć:
http://www.zawodyregulowane.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=422&Itemid=607